Fabian Dura urodził się 9 września 1889 roku w Tenczynku w rodzinie Jana Kantego Dury i Karoliny Lasoń.
Naukę rozpoczął 1 września 1895 roku w szkole w Tenczynku, a następnie kontynuował ją
w Hubenicach. W roku 1901rozpoczął naukę w I Gimnazjum w Tarnowie, od 6 sierpnia 1902 kontynuował ją w I Gimnazjum w Oświęcimiu (w Zakładzie Księży Salezjanów) .
        1 sierpnia 1914 roku został powołany do armii austro-węgierskiej, a 23 października dostał się do niewoli rosyjskiej (przebywał na Syberii). Wrócił po 7 latach, 7 miesiącach i 7 dniach tj. w roku 1921.
Po powrocie rozpoczął pracę jako nauczyciel w Miechocinie, Jadachach i Skopaniu. Tu poznał swoją przyszłą żonę Zofię Lotz. Miał dwóch synów: Bronisława i Eugeniusza.

        W lutym 1929 roku obejmuje kierownictwo szkoły w Chmielowie.
Przenosi się tu z całą rodziną i zamieszkuje w budynku starej szkoły. Budynek szkolny jest już stary i zdewastowany. 4 marca 1929 roku na zebraniu Rady Gminy uchwalono decyzję o budowie nowej szkoły.
Nie było to łatwe przedsięwzięcie. Należało wykupić grunt pod nową szkołę, zatwierdzić plany, a przede wszystkim znaleźć pieniądze. Dopiero 5 czerwca 1938 roku rozpoczęto budowę, a 10 października 1938 roku dokonano uroczystego wmurowania kamienia węgielnego. Nauka miała rozpocząć się 1 września 1939 roku, a uroczyste poświęcenie gmachu szkoły miało nastąpić 11 listopada. Budynek jak na owe czasy był niezwykle okazały. Miał nowoczesne rozwiązania. Z wielu trzeba było zrezygnować ze względu na finanse (np. centralne ogrzewanie czy kanalizacja).

        Niestety, wybuchła wojna...  Żona Fabiana Dury i jego syn Bronisław giną podczas bombardowania wsi 2 września 1939 roku. Budynki szkolne ulegają częściowemu zniszczeniu. Najbardziej ucierpiała sala gimnastyczna.

         Po śmierci najbliższych pan Dura na 2 lata przerywa pracę w Chmielowie - uczy w Baranowie Sandomierskim, po czym wraca. Pomimo wojny, okupacji hitlerowskiej udaje mu się prowadzić nauczanie w szkole, a gdy jest to niemożliwe lekcje odbywają się w prywatnych domach.

        Po wojnie Fabian Dura pracuje nadal w tutejszej szkole. Stara się o odbudowanie sali gimnastycznej. Organizuje w tym celu koncerty, festyny, z których dochód przeznacza właśnie na ten cel - udaje się. Zakupuje potrzebne pomoce szkolne, remontuje zdewastowane klasy. Pragnie, aby młodzież poznawała kraj. W tym celu urządza wycieczki szkolne                        do Krakowa i innych miast. Organizuje uroczystości patriotyczne z udziałem orkiestry szkolnej.

        Szkoła w Chmielowie była jedną z najliczniejszych w okolicy. To tu uczęszczali uczniowie z okolicznych wsi do VII klasy, gdyż taka była tylko w Chmielowie. Kierownik postarał się również o kursy wieczorowe dla dorosłych, prowadził kurs esperanto.
Muzyka to wielka miłość kierownika Dury. Grał  na fortepianie, skrzypcach, na instrumentach dętych. Prowadził ok. 30 - osobową orkiestrę dętą, chór. Orkiestra ta mogła się poszczycić wieloma osiągnięciami m.in. grała przed II wojną na ogólnopolskich dożynkach w Spale przed prezydentem Mościckim, była przyjęta na audiencji w Belwederze, koncertowała we Lwowie.
Uwielbiał kwiaty. Wszyscy podziwiali zadbany ogród szkolny.
Był odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

        Zmarł  1 grudnia 1961 roku. Został pochowany na cmentarzu w Baranowie Sandomierskim. W ostatnią drogę odprowadzały go niezliczone rzesze chmielowian.
Fabian Dura pozostał w pamięci wszystkich mieszkańców Chmielowa. Zapamiętano go jako godnego szacunku i zaufania, niezwykle aktywnego społecznie człowieka. Kochał swój zawód i dzieci, cieszył się wśród nich niezwykłym autorytetem, był dla nich niedoścignionym wzorem. W zawodzie nauczyciela przepracował 52 lata, z tego 32 poświęcił dzieciom i            młodzieży     z Chmielowa. Wychowywał je w umiłowaniu dobra, piękna i wolności. Uczył je miłości do ojczyzny, odpowiedzialności za drugiego człowieka. To m. in. jemu zawdzięczamy szkołę, w której uczą się do dziś kolejne pokolenia chmielowian.